Po dwóch latach działania obserwatorium doczekało się własnej strony internetowej.

Historia budowy obserwatorium jest bardzo długa i pełna przygód – można się z nią zapoznać w dziale „historia”.
Obecnie obserwatorium umożliwia obserwacje nieba w pięknej scenerii gdańskiej starówki, prawie w tym samym miejscu, w którym 400 lat temu stało obserwatorium Heweliusza.

Wrażenie niezwykłości chwili potęguje obracająca się nad głowami obserwatorów kopuła dzięki której znacznie ograniczony jest problem miejskiej łuny utrudniającej adaptację oka do ciemności.

W pomieszczeniu poniżej kopuły regularnie odbywają się zajęcia z astronomii dla uczniów szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum. Osobną grupę stanowią w tym roku maturzyści biorący udział w Olimpiadzie Astronomicznej.

Oprócz regularnych zajęć bardzo często pojawiali się w tym roku goście. Obserwatorium odwiedziło wielu uczniów, rodziców i nauczycieli społeczności GSA (zdecydowany prym wiedli tu członkowie społeczności GASP), a także wiele wycieczek z innych szkół. Mieliśmy także gości z za granicy: z USA, Niemiec, Szwecji, Japonii i Chin, a w maju tego roku przy okazji spotkania z uczniami do obserwatorium trafił Stephen Robinson – amerykański kosmonauta z promu kosmicznego Endeavour.

Obserwacje na żywo kraterów Księżyca, pierścieni Saturna, księżyców Jowisza czy też faz Wenus były w tym roku udziałem kilkuset osób. Niektórym udało się nawet zobaczyć czapy polarne na Marsie oraz jaśniejsze mgławice. Największą przeszkodą w obserwacjach była mocno w tym roku kapryśna pogoda. Bardzo rzadko bowiem można było umówić się dzień wcześniej na obserwacje mając choć 90% szans na czyste niebo.
W przypadku dużej liczby zwiedzających w pomieszczeniach pod kopułą organizowaliśmy pokazy typu planetarium. Prowadzone przez naszych maturzystów cieszyły się dużym powodzeniem, a w przypadku nieoczekiwanego załamania pogody umożliwiały ciekawą rekompensatę za brak możliwości obserwacji na żywo.

Równolegle do prowadzonych pokazów wizualnych trwają prace zmierzające do uzyskania możliwości wykonywania pięknych zdjęć nieba. O ile bowiem zdjęcia Księżyca i planet nie sprawiają nam już dziś problemu, o tyle zdjęcia mgławic i galaktyk, wymagające długich czasów naświetlania, są jeszcze trudne do wykonania. Precyzja tzw. montażu – czyli urządzenia obracającego automatycznie teleskopem za ruchem gwiazd jest iście astronomiczna, ale mamy jeszcze pewne problemy z jego oprogramowaniem. Poszukiwania rozwiązań niejako przy okazji wymusiły dokładne zapoznanie się z budową wnętrza naszego montażu, a także zaowocowały nawiązaniem licznych kontaktów z miłośnikami astronomii z całego świata.